Przedszkole zatrudnia logopedę. Logopeda przedszkolny przeprowadza badania dzieci i stawia szczegółową diagnozę rozwoju mowy.
Dzieci, u których po diagnozie stwierdzono nieprawidłowości w rozwoju mowy, objęte są indywidualną terapią logopedyczną w przedszkolu.
Ćwiczenia mają na celu: usuwanie zaburzeń mowy, nauczanie mowy, która się nie wykształciła, eliminowanie przyczyn emocjonalnych w przypadku dzieci jąkających się, wyrównywanie opóźnień rozwoju mowy.
Dzieci objęte terapią logopedyczną uczestniczą w zajęciach indywidualnych i grupowych.
Rodzice otrzymują instruktaż pracy z dziećmi w celu dalszej pracy z dzieckiem.
Szanowni Rodzice!
Po powrocie z wakacji, rozpoczynamy nowy rok terapeutyczny. Informuję, że wszystkie dzieci, które nie były w poprzednim roku objęte terapią indywidualną, zostaną poddane logopedycznym badaniom przesiewowym. Wykonanie badania będzie możliwe wyłącznie po otrzymaniu pisemnej zgody rodzica/opiekuna (zgody do nabycia u wychowawców). Badania przesiewowe dotyczą dzieci ze wszystkich grup, nawet tych, które brały udział w takich badaniach w poprzednich latach. Dzieje się tak dlatego, że w każdym roku rozwoju dziecka pojawiają się czynniki, które mogą mieć wpływ na stan mowy. Zadaniem logopedy jest więc regularne monitorowanie tego stanu i ewentualne (w razie potrzeby) zakwalifikowanie dziecka do terapii. Po zakończeniu badań przesiewowych, będą Państwo otrzymywać informacje zwrotne.
Badaniom przesiewowym i diagnozom nie są poddawane wyłącznie te dzieci, które zakończyły już terapię logopedyczną (najczęściej dzieci z najstarszych grup).
Osoby, które w zeszłym roku brały udział w terapii logopedycznej, zostaną poddane pełnej diagnozie logopedycznej (za zgodą rodziców), w celu sprawdzenia obecnego stanu mowy i zaplanowania dalszej terapii.
Ponadto, informuję, że dzieci będą poddawane obserwacjom funkcjonowania ich komunikacji w grupie.
Na dole strony znajdą Państwo nowy grafik pracy logopedy (w tym czas na konsultacje z rodzicami).
Domowe wspieranie rozwoju języka i mowy
Do każdego rzeczownika można dopasować jakiś czasownik. Starajmy się często zadawać dziecku pytania (lub opisywać mu) – „Co można z tym zrobić?”, „Do czego to jest?”, „Do czego to służy?”, „Co to robi?”, „Co ten ktoś potrafi?”. Ważne, by nie opisywać rzeczywistości zbyt rzadko, zbyt zdawkowo, zbyt zwięźle. Dziecko, by nauczyło się płynnie tworzyć zdania i efektywnie komunikować w przyszłości, powinno poznawać świat i nazwy tego, co w tym świecie poznało. My, jako opiekunowie, musimy dać mu ku temu szansę.
Warto przynajmniej raz dziennie bardzo szczegółowo opowiadać o sytuacji dnia codziennego, którą wykonuje dziecko lub wykonujemy ją razem. Dobrym pomysłem jest również rozszerzanie treści, które czytamy na głos np. z książeczki dla dzieci.
Przykład opisu sytuacji podczas obiadu w domu:
„Zobacz, wyciągam teraz szary talerz z szafki. Talerz kładę na stoliku. Najpierw położę podkładkę, żeby stół nie pobrudził się zupą. Co trzeba zrobić ze stołem, kiedy się pobrudzi? Tak, trzeba powycierać. Czym można powycierać? Mokrą szmatką, masz rację. My postaramy się nie pobrudzić stolika. Spójrz, wyciągam sztućce. Sztućce to łyżka, widelec i nóż. Co można zrobić sztućcami? Tak, jeść zupę i drugie danie. Łyżką nabierasz zupę z talerza i wkładasz ją do buzi. Teraz nalewam zupę z garnka. Wiesz, co musiałam zrobić z zupą, żeby była ciepła? Tak, musiałam ją zagrzać na kuchence. Zapalić palnik pod garnkiem, pomieszać i poczekać. Teraz zupa jest gorąca. Co mam teraz zrobić? Nalać do talerzy? Dobrze, nalewam. Co zrobisz z tą zupą? Możesz najpierw ją spróbować. Może ci smakować albo nie. Potem możesz ją zjeść. Pamiętaj, że trzeba uważać. Jeśli sprawdzisz i zobaczysz, że zupa jest za gorąca, to co się może stać? Możesz się poparzyć w język. Wtedy trzeba chwilę poczekać. Masz rację, możesz też podmuchać zupę. Co się z nią wtedy stanie? Tak, szybciej ostygnie. Możemy już zacząć jeść. Smacznego!”
Drogi Rodzicu! Pamiętaj, by dawać dziecku przestrzeń i czas na odpowiadanie na pytania. Bądź cierpliwy, nie wyręczaj od razu dziecka, nie odpowiadaj szybko za nie. Możesz to zrobić dopiero wtedy, gdy samodzielnie nie potrafi odpowiedzieć przez dłuższy czas. Nagradzaj chęć wypowiadania się i odpowiadania entuzjastyczną pochwałą bądź przytakiwaniem. Często zachęcaj do rozmowy i pokazuj córce / synowi, że jest dla Ciebie ważnym rozmówcą.
Zabawy stymulujące przetwarzanie i uwagę słuchową, słyszenie kierunkowe, interpretację i różnicowanie barw dźwięków
Przygotowujemy różne rekwizyty, które wydają dźwięki. Dźwięki te mogą różnić się między sobą nieznacznie lub bardzo. Możemy wykorzystać sztućce, pokrywki na garnki, grzechotki, plastikowe przedmioty, mydło w mydelniczce, małe instrumenty, przyprawy w słoiku itd.
Pokazujemy dziecku wszystkie te przedmioty, nazywamy je, prosimy, by powtórzyło nazwy. Prezentujemy dźwięki, jakie wydają. Następnie dziecko siada na środku pokoju z zasłoniętymi oczami. Ustawiamy się wokół dziecka w różnych konfiguracjach – przedmiot umieszczamy na różnych wysokościach wokół dziecka. Zaczynamy od 5 sekund zupełnej ciszy, następnie wydajemy dźwięk, a nasza pociecha ma odgadnąć, co usłyszała i pokazać palcem, z którego miejsca dźwięk dochodził. Za każdym razem dźwięki mają być tworzone z różną głośnością i długością. Mogą się też powtarzać dla zmyłki.
Kiedy zauważymy, że dźwięki i kierunki są poprawnie interpretowane, u starszych dzieci, możemy zacząć wydawać dwa dźwięki naraz. Wtedy starszak powinien nazwać oba przedmioty i stwierdzić, czy oba odgłosy dochodziły z tego samego miejsca.
Na koniec zabawy, układamy wszystkie rekwizyty na podłodze i prosimy, by dziecko posegregowało je tematycznie. Starsze dzieci samodzielnie wymyślają kategorie – np. rzeczy do jedzenia, rzeczy z łazienki. Maluchom możemy narzucić własne. Pamiętajmy o dobrej zabawie i nagradzaniu brawami poprawnych wyborów!
Pani Angelika Korotowicz – logopeda
Konsultacje z rodzicami – Piątek – 8.00-9.00